ul. Łukasza – ul. Sacharowa – ul. Gorbaczewskiego – ul. Czuprynki – ul. Bandery – ul. Ustianowicza – ul.Matejki – Park im. Franka – ul. Słowackiego – ul. Siczowych Strilciw – Prospekt Swobody – ul. Teatralna – Plac Rynek – ul. Pidwalna – ul. Wałowa – ul. I.Franka – ul. Sacharowa – ul. Łukasza
Krótko o dojeździe.
Przyznam, że wybrałem najbardziej skomplikowany sposób dostania się do Lwowa. Z Wrocławia pociągiem do Przemyśla. Dalej spod dworca PKP busem na granicę w Medyce. Granica – pieszo. Za granicą, już po ukraińskiej stronie, znajduje się przystanek „marszrutek”. Marszrutki to rodzaj krótkich żółtych ukraińskich autobusów, którymi można dojechać prosto do Lwowa za kilkadziesiąt hrywien. Marszrutki odjeżdżają co kilkanaście/ kilkadziesiąt minut i docierają do celu w ok. 1,5 – 2 godziny. Ostatni przystanek to plac przed dworcem kolejowym we Lwowie. Z Dworca PKP tramwajami można dojechać praktycznie wszędzie. Ja pojechałem prosto do mojego starego akademika. W akademiku na ul. Bieriezina (obecnie Łukasza) zarezerwowaliśmy wcześniej noclegi.
Akademik nr 11 zmienił się w ciągu 14 lat niewiele. Jedynie się postarzał. Tak samo jak my, ale mniej uroczo…
[WRGF id=1697]Pierwszy spacer – to obowiązkowo droga do szkoły. Po przecięciu ul. Sacharowa (kiedyś Suworowa) skierowaliśmy się na ulicę Czuprynki. Chyba najbardziej charakterystycznym budynkiem tej ulicy jest dom Biesiadeckiego. Budowę budynku w stylu neogotyckim, według projektu Józefa Sosnowskiego, ukończono w 1901 roku. Budynek przypomina średniowieczny zamek. Uwagę przyciągają: potężna narożna wieża z blankami, balkon podobny do wykusza, ściany wykonane z bloków piaskowca oraz rzeźba lwa przed wejściem do kamienicy nr 50.
[WRGF id=1698]Po minięciu kilku podwórek, wyszliśmy na ulicę Bandery. Przy której mieszczą się główny budynek oraz „koprusy” Politechniki Lwowskiej. Historię Politechniki umieściłem w oddzielnym wpisie. 5-ty korpus, w którym znajdowała się moja katedra niewiele się zmienił. Podobnie pierwszy, w którym mieliśmy zajęcia językowe. Największą odmianę przeszedł główny budynek, a elewacja zyskała inny kolor.
[WRGF id=1699]Mijając Bilbiotekę oraz koprus FEF-u, skierowaliśmy się w kierunku Parku im. I.Franko oraz dalej w kierunku Uniwersytetu. Po drodze chcieliśmy odwiedzić malutką gruzińską restauracyjkę „Harczo” – niestety już nie istnieje. Ulica Siczowych Strilciw doprowadziła nas do Prospektu Swobody i znajdującego się na nim centralnie pomnika T. Szewczenko.
[WRGF id=1702]Z uwagi na lekki deszcz dłuższą chwilę spędziliśmy na Prospekcie Svobody uzupełniając płyny i podziwiając codzienny ruch w centrum miasta. Kolejnym punktem wycieczki był Plac Rynek. Tu chyba widać najwięcej zmian. Gustownie odrestaurowane kamieniczki, kawiarnie wychodzące z parasolami do turystów. Ruch i zgiełk. Dużo turystów i młodzieży. Rynek lwowski to główny plac Starego Miasta, w kształcie zbliżonym do kwadratu, z którego rogów wychodzą pod kątem prostym po dwie uliczki. Jest to prostokątny plac o wymiarach 142 na 129 m. Wokół Rynku wznoszą się cztery linie kamieniczek. Ich łączna liczba wynosi 44. Nie tworzą one w zasadzie żadnej jedności – różnią się zarówno wiekiem, stylem architektonicznym, jak i wartością artystyczną budynków. Każda jest inna i ma inną historię, ich zewnętrzne kształty to istny kalejdoskop stylu i smaku. Większość Rynku wypełnia potężna bryła Ratusza. Został on zbudowany w latach 1827-35 na miejscu starszego według projektu austriackich architektów Franza Treschera Josepha Markla. Jest on monumentalną budowlą na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem. Jego wieża wysokośćą 65 m stanowi jeden z charakterystycznych elementów panoramy Lwowa. Na szczycie wieży znajduje się platforma widokowa, z której odkrywa się wspaniały widok na śródmieście Lwowa. O widoku jednak trochę później – był on naszym celem drugiego dnia spotkania.
[WRGF id=1743]Przed głównym wejściem do ratusza stoją dwie kamienne rzeźby lwów od 1948r., które zastąpiły starze rzeźby z 1880 r. w narożach rynku znajdują się cztery fontanny ozdobione wykonanymi na przełomie XVIII-XIX wieków rzeźbami przedstawiającymi mitologiczne bóstwa : Adonisa, Amfitrytę, Dianę i Neptuna. Ich autorstwo przypisuje się lwowskiemu rzeźbiarzowi Hartmanowi Witwerowi. W 1998 r. Rynek wraz z całym zespołem Starego Miasta został wpisany na listę obiektów Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
[WRGF id=1760]Przecinając rynek skierowaliśmy się w stronę Arsenału na ul. Pidwalnej. Dalej Wałową doszliśmy do Franka i tramwajem wróciliśmy do akademika. Wieczór upłynął na tradycyjnych wspomnieniach i bieżących tematach.
