Siedziba Politechniki Lwowskiej jest przykładem wpływu architektury wiedeńskiej na urbanistykę Lwowa. Autor projektu, Julian Zachariewicz, świadomie zastosował rozwiązania rodem ze stolicy Austrii, nawiązując do wiedeńskiej Technische Hochschule na Karlsplatz. Wybudowany gmach w latach 1873-1877 jest utrzymany w stylu wiedeńskiego historyzmu, tj. stylu korzystającego z osiągnięć innych epok. Historia szkoły jako instytucji sięga roku 1844, kiedy powstała we Lwowie, na bazie założonej 1817 r. Szkoły Realnej – Akademia Techniczna. Przekształcona następnie w 1872 r. w nowoczesną politechnikę, szybko stała się pierwszorzędną uczelnią, najlepszą w kraju (okres II RP).
Julian Oktawian Zachariewicz (1837-1898) – architekt polski Jeden z najwybitniejszych budowniczych galicyjskich XIX stulecia. Po studiach we Lwowie i Wiedniu początkowo pracował jako inżynier kolejowy. Po 1860 r. był profesorem architektury na Akademii Technicznej we Lwowie. Wybudował on we Lwowie m, in.: gmach Politechniki Lwowskiej (1873-1877), Muzeum Przemysłowe (1874) i Galicyjską Kasę Oszczędności (1891), dokończył klasztor i kościół Franciszkanek, restaurował katedrę i kościół św. Jana Chrzciciela oraz przeprowadził zabudowanie dzielnicy Kastelówka. Poza Lwowem restaurował katedrę w Tarnowie i kościół parafialny w Stryju, budował pałace w Psarach i Raju, zamek w Husiatynie, willę Tyszkiewiczów w Wilnie, kościół parafialny w Zarzeczu.